Τα μέλη του Φιλοζωικού Συλλόγου Χίου δέχονται συχνά επικρίσεις για το ελάχιστο έργο που προσφέρουν. Πολλοί διαμαρτύρονται γιατί κυκλοφορούν ακόμα αδέσποτα σκυλιά παρά τις ενέργειες που γίνονται από διάφορους φορείς. Στειρώσεις και υιοθεσίες από τον Σύλλογο, ευθανασίες από τον Δήμο, δηλητηριάσεις από ασυνείδητους. Είναι αδιανόητο πόσα σκυλιά, γατιά και τα μικρά τους εγκαταλείπονται κάθε εβδομάδα στο νησί, στην καλύτερη περίπτωση μέσα στην πόλη, στην χειρότερη σε κάποιο βουνό, ενίοτε δεμένα ώστε να μην μπορούν να ακολουθήσουν το αφεντικό τους ή να γυρίσουν σπίτι, αναγκασμένα να πεθάνουν από πείνα.
Παράδειγμα μιας τυπικής εβδομάδας ενός φιλόζωου αποτελεί η παρακάτω προσωπική εμπειρία του γράφοντος.
Το Σάββατο μετά από λειτουργία σε μοναστήρι στο κέντρο του νησιού και κατά την επιστροφή στην πόλη περισυλλέγησαν δύο κουτάβια από το δάσος μετά την Νέα Μονή και ένα κοντά στον Άγιο Αρτέμιο.
Την Κυριακή δύο κουτάβια από τον Καρφά. Ήταν δυο μέρες στην αυλή κυρίας η οποία δήλωσε αυτάρεσκα ότι μάλλον πρέπει να πεινάνε-εκείνη πάντως ούτε νερό δεν τους έβαλε. Προφανώς τα φιλοζωικά της αισθήματα εξαντλήθηκαν στο τηλεφώνημα προς τον Σύλλογο.
Την Δευτέρα συνάδελφος βρίσκει έξι κουτάβια σε προάστιο της πόλης και αναρωτιέται αν ο Σύλλογος μπορεί να τα περιθάλψει και να τα αποκαταστήσει. Σαφώς να τα περιθάλψει, αλλά για πόσο καιρό και σε ποιόν να τα δώσει μετά;
Την Τρίτη βρίσκονται μέσα σε σακούλα σκουπιδιών σε κάδο δύο νεογέννητα γατάκια τα οποία ευτυχώς δέχεται να υιοθετήσει εάν επιζήσουν ευγενική Κυρία.
Την Τετάρτη ένα άρρωστο κουτάβι παραδίδεται σε κτηνίατρο ο οποίος το περιθάλπει για να το δώσει με την σειρά του, μαζί με τον λογαριασμό με τα έξοδα νοσηλείας, στον Φιλοζωικό Σύλλογο.
Την Πέμπτη το μεσημέρι ένα ευχάριστο θέαμα περιμένει τον γράφοντα έξω από το σπίτι του. Μερικά παιδιά παγίδεψαν το πεκινουά της γειτόνισσας και το χτυπάνε σημαδεύοντας το με μία μπάλα. Το σκυλί είναι τρομοκρατημένο. Τα παιδιά διώχνονται γρήγορα. Ούτε συζήτηση για ηθικοπλαστικές κουβέντες. Πώς να τους εξηγήσεις όλα αυτά που δεν τους έμαθαν τόσα χρόνια στο σπίτι και το σχολείο;
Την Παρασκευή το πρωί τηλεφωνούν από τα Λιβάδια ότι κάποιος πέταξε τέσσερα κουτάβια σε ένα κάδο. Παρακαλείται η φιλόζωη κυρία που ειδοποίησε να τα κρατήσει στο σπίτι της έως το απόγευμα που θα περάσει κάποιος από τον Σύλλογο να τα πάρει. Το απόγευμα κάτω από μία καταρρακτώδη βροχή μέλη του Φ.Σ.Χ. βρίσκουν τα κουτάβια σε μία χαρτόκουτα που ευτυχώς επιπλέει δίπλα στον κάδο. Φαντάζομαι η κυρία δεν ήθελε να πάμε από το σπίτι της μήπως και της ζητήσουμε το εξωφρενικό ποσό των 15 ευρώ που είναι η ετήσια συνδρομή του Συλλόγου μας.
Ανάλογα περιστατικά συμβαίνουν σε όλα τα μέλη του Συλλόγου των οποίων το τηλέφωνο δημοσιεύεται για οποιαδήποτε βοήθεια ή πληροφορία σχετικά με τα ζώα. Το πρόβλημα όμως παραμένει άλυτο. Ποιος θα υιοθετήσει τα δεκάδες ζώα που εγκαταλείπονται κάθε μήνα; Ακόμα και η μικρότερη βοήθεια προς τον Φιλοζωϊκό Σύλλογο είναι πολύτιμη και απαραίτητη έως την στιγμή που ο κόσμος θα συνειδητοποιήσει ότι αφού απόκτησε ζώο θα πρέπει να περάσουν μαζί αρμονικά τουλάχιστον δέκα χρόνια και ότι ο καλύτερος τρόπος για την αποφυγή ανεπιθύμητων κυήσεων είναι η στείρωση.
Adespotologio's Weblog 